Zo, weer een stapje verder. De top is klaar. Ten opzichte van de eerste foto vooral het een en ander geverfd en eroverheen gestikt. Het grappige is dat mijn dochter zichzelf er ook echt in herkend. Met haar beperkte middelen, ze kan niet praten, laat ze dat dan ook even weten. Ze kan zo lekker van oor tot oor stralen. Corryna gaf het in haar reactie op de vorige foto al aan, deze doe ik echt nooit meer weg, hier zit een heleboel gevoel bij in genaaid!Well, got one step further. The top is finished. Compared to the first photo the difference is in the painting and I stitched some fabric on. The funny thing is that my daughter really recognizes herself. With her limited possibilities, she can’t talk, she let’s me know she does.
Than her eyes are beamed with joy. As Corynna already mentioned in her reaction on the last photo, I’ll never dispose this one, there’s too much emotion sewed in.
5 opmerkingen:
Wat een durf om bij iets wat al zo mooi was, te gaan verven. Het is nog mooier, rijker geworden dan het al was. Kippenvel.....
Kan het nog mooier? Ja dat kan. Jij laat het hier zien. Prachtig hoor!
Corryna
Hij is prachtig Sandra!
het word mooier en mooier dit is echt een plaatje net als je dochter
Dit is eeen prachtig werk- het gevoel drukt zich fantastisch uit!
Een reactie posten