A real challenge

Sinds kort maak ik deel uit van een groepje quilters verenigt onder de naam Dutch Bag Ladies (Ja ik weet het, dat klinkt als een zwerver met z’n hele hebben en houden in tasjes. Maar what’s in a name). We komen 4-5 keer per jaar bij elkaar en een van de dames maakt voor iedereen een tasje met dezelfde inhoud aan stofjes, draadjes etc en verzint er een thema bij. Iedereen maakt dan van de inhoud voor de volgende bijeenkomst een quiltje. Deze keer de beurt aan Margeeth, en zij maakt het me moeilijk! Het thema is “ doe de naam van de groep eer aan”. Hier zit het probleem niet in, maar wel in de stofjes. Ik heb ze in het zicht gelegd in de hoop dat er spontaan een idee in mijn hoofd zou schieten bij het zien van de stofjes. Ik kreeg spontaan last van puberale dwarse neigingen. Geeft niet hoor Margeeth, het wordt uiteindelijk vast wel iets leuks (hoop ik).

Recently I joined a group of quilters with the name Dutch Bag Ladies (Yes, I know, it sounds like a vagabond with all his belongings in some plastic bags, but what’s in a name!). We meet 4-5 times a year. One of the ladies puts together a bag with some fabric, fibres etc. and a theme. You have to use what’s in the bag to make a quilt. This time it was Margeeth’s turn, and she is making it difficult for me. The theme is “ Live up to the name of the group”. That’s not my problem but the fabrics are. I put them in sight hoping that there will be a spontaneous idea popping up in my head. But no. I became an intractable character at once!
Doesn’t matter Margeeth, in the end it will turn our right (I hope!).