Handwerkdagen Arnhem

De tentoonstelling vorige in Arnhem was op de vrijdag een beetje rustig maar dat werd gelukkig goedgemaakt door de zaterdag. Ik vind het altijd zo leuk om tussen de aanwezigen te gaan staan en af te luisteren wat men over mijn werk zegt. Het varieerde van ‘ wie hangt dit nou aan de muur’ tot ‘ wauw, dit zijn geen quilts, dit is kunst’. Leuke gesprekken gevoerd en de nodige uitleg gegeven.

Verbazingwekkend hoeveel mensen er aan het werk zitten met hun handen en hoe ze reageren als je daar iets van zegt. De topper op dit gebied was van een moeder wiens dochter van boven naar beneden over een van mijn quilts stond te strijken. Ik vroeg aan het meisje of ze daarmee op wilde houden waarna de moeder me toesnauwde dat ze dat al lang gezegd had. Ondertussen streek het meisje gewoon door. Pffff.

The exhibition last week in Arnhem was very quiet on Friday but that was compensated by the Saturday. I always like to walk among the audience, and secretly listen what they say about my work.

It varied from ‘ who wants to hang this at the wall’ to ‘ wauw, these aren’t quilts, this is art’.

I had lovely conversations and did a lot of explanation.

An awful lot of people touch the quilts with their hands, argggghhh, and they act abnormal when you ask them not to do so. The topper in this area was a mother who’s daughter was stroking a quilt with her hands. Wenn I asked her not to do that the mother snarls at me ‘I already told not to’. In the meantime the girl still continued stroking. Pffff.