Back to the poppies

 Afgelopen zaterdag kwamen we weer bij elkaar met TeXperanto, de voortzetting van onze Quilten Speciaal groep. Het idee was dat we vooraf zouden stoeien met een woord uit ons gedicht. In plaats daarvan ben ik gaan stoeien met het woord Labyrint. Aangezien die quilt inmiddels klaar is nu toch weer verder met het gedicht. Omdat ik nog steeds in de klaprozen ben heb ik een gedicht bij dit thema gezocht.

Het is een gedicht over de eerste wereldoorlog, toen klaprozen uitbundig bloeiden op de graven van de gesneuvelde militairen. Zoals je hieronder kan zien heeft de maker zelf het einde van de oorlog ook niet gehaald.
Het origineel is in het Engels, de Nederlandse vertaling luidt als volgt:

In Vlaanderens velden (Luitenant kolonel John McCrae, 1872-1918)
“In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen
Tussen de kruisen, rij aan rij
die onze plek aangeven; en in de lucht
vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend
ook al hoor je ze nauwelijks te midden van het kanongebulder
aan de grond.
Wij zijn de doden. Enkele dagen geleden
leefden we nog, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan
beminden en werden bemind en nu liggen we
in Vlaanderens velden
Neem ons gevecht met de vijand weer op:
Tot u gooien wij, met falende hand
de toorts; aan u om haar hoog te houden
Als gij breekt met ons die sterven
zullen wij niet slapen, ook al bloeien de klaprozen
in Vlaanderens velden.”

Last Saturday our group TeXperanto came together, which originated from our Quilten Speciaal class. The idea was to prepare ourselves practicing with a word or part of a poem we choose. In stead of that I used the word Labyrinth to make a quilt with. That’s finished now so I could continue with the poem. Because I am still very fond of poppies I looked for a poem with this theme. It’s a poem about world war I where poppies where blooming in high numbers on the graves of the soldiers killed in action. As you can see the poet didn’t make it till the end of war himself!

In Flanders fields (lieutenant-colonel John McCrae, 1872-1918)
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
hat mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw

The torch; be yours to hold it high.

If ye break faith with us who die

We shall not sleep, though poppies grow

In Flanders fields.

In mijn hoofd zat de quilt al zo’n beetje in elkaar. Totdat ik gedurende de dag de overweging meekreeg: wil je een quilt maken of een textiel werk. Had ik eigenlijk niet over nagedacht. Ik maak quilts omdat ik zo’n lap gewoon een prettig ding vind om aan te werken. Maar, wanneer gaat een quilt over in een textiel werk?? Wie het weet mag het zeggen. In ieder geval heb ik besloten om het oorspronkelijke idee even in de ijskast te zetten en opnieuw te beginnen met nadenken. Wel een paar proefjes gemaakt met zeefdrukken die ik al had. Ergens komt toch een klaproos terug tenslotte en wellicht ook het gedicht. Op de foto is het niet zo duidelijk te zien maar het rode vlak is papier dat met rode acrylverf op tyvek geplakt is en heeft in ieder geval een mooi klaproos blaadjes structuur gekregen. Bij het gedicht heb ik geprobeerd hoe ik de letters vaag maar leesbaar gezeefdrukt krijg. De linker beantwoord het best aan mijn doel. Met een schuimroller op een zeefdruk gedaan.

In my mind the quilt was designed already. Until during the day I was asked what I wanted to make, a quilt of a textile art work. Never thought about that. I make quilts because I like the look and feel of the end product. But, when do you call it a quilt and when does it shift to textile art. I don’t know. Who can tell? So, I decided to mothball the plans and start all over again. I did some experiments with screen prints of poppies. A poppy and the poem should be part of it anyway.

It’s not very clear in the picture but the red surface is made with paper glued with red acrylic paint on tyvek. The structure is close to that of poppy petals. With the poem I wanted to be the text vague but readable screen printed. The left one is best for my goal. It’s done with a foam roller on a screen print.

Detail labyrinth

Zoals gisteren beloofd nog een laatste detailfoto van de Labyrint quilt.

Ik vond de overgang van de bruine stof naar het paper lamination deel te abrupt dus ik heb een deel van de organza weggebrand.
De hele quilt is 102 bij 102 cm geworden, een flink formaat weer.

As promised yesterday, one last detail picture of the Labyrinth quilt.


I thought the change from the brown fabric to the paper lamination part was to strong so I decided to treated it with the heat gun. The size of the quilt is 102x102 cm, so again a respectable size.

Water

De afgelopen dagen mijn Labyrint quilt afgemaakt. Morgen even kijken of ik er nog een detailfoto van kan laten zien. De hele quilt komt pas op mijn blog als Emmy, Willy en gastlid Tineke, die ook aan dit thema werken hem gezien hebben. De blogs van Emmy en Tineke kennen jullie waarschijnlijk wel. Inmiddels heeft ook Willy haar eerste stappen in blogland gezet. Ze maakt prachtig werk, een bezoekje waard!


Tekst zonder foto’s vind ik altijd een beetje saai dus vandaag een plaatje van het hoge water bij ons in de buurt. Ik woon in de buurt van de Waal. Normaal loopt de rivier in zijn bedding en zijn er langs de randen prachtiger uiterwaarden. Nu met al het smelt en regen water staat de rivier helemaal tegen de dijken aan. Verschillende buitendijkse huisjes hebben al natte voeten. Deze boomgaard heeft het ook niet droog gehouden. Het water staat nog zo’n anderhalve meter lager als in 1995 toen we huis en haard moesten verlaten om te evacueren naar hoger gelegen delen van het land. De hele polder moest toen leeg omdat de dijken niet save waren. Inmiddels zijn ze zo’n anderhalve meter opgehoogd dus gevaar lopen we gelukkig niet. Het blijft een prachtig en imposant gezicht om die enorme watermassa te zien. De cijfers blijven ook imposant: het water staat nu op 9.30 meter boven NAP. De dijk ligt op iets van 12 meter nog wat en wij wonen in een polder achter de dijk op 4.90 meter! Gelukkig vertrouwen we in Nederland op onze waterwerken!



Usually the water is behind the trees.



Past few days I finished my Labyrinth quilt. Tomorrow I shall make and show some new detail pictures. I can’t show the whole quilt yet. I will put it on my blog as soon as Emmy, Willy and guest Tineke have seen it. Maybe you already know the blogs of both Emmy and Tineke. Willy just recently started her blog. Although it’s in Dutch you can see at the pictures that she makes beautiful work. Worth a visit!

Text without pictures is a bit boring I think so today a picture of the high water levels in our neighbourhood. I live in an area with large flowing rivers. Since we had a lot of rain and a lot of melting water coming down the river is rising. Normally it stays in it’s bed and along the sides beautiful wash lands are situated. Now the river is all against the dykes. Some of the houses at the riverside of the dyke already got wet feet. The orchard on the picture didn’t kept it’s feet dry either. The water is not as high as in 1995, when we had to leave hearth and home to evacuate to higher grounds. De dykes where not save at the time. The water reached the top of the dyke at that time. Since than they raised the dykes with more than 1,5 meter so no danger this time. Still the figures are impressive: the water is 9.30 above Amsterdam ordnance datum (that’s the Dutch standard for measuring water height, 0 meter is sea level) The height of the dyke is something around 12,5 meter and our house, in the polder behind the dyke is 4.90 meter! We in the Netherlands should have a lot of confidence in our water works!

Happy new year!

Allereerst natuurlijk allemaal een gelukkig en creatief Nieuwjaar gewenst.

De afgelopen twee weken waren weer niet echt productief. Iedereen had kersvakantie dus er waren allerlei andere dingen te doen thuis. In de verloren uurtjes toch nog het een en ander aan mijn labyrint quilt gedaan. Hij wordt wel mooi, wel weer heel wat anders met al die subtiele, kalme kleuren. Ik vind dat in ieder geval niet makkelijk. Na het sjabloneren van het labyrint de letters van het woord Labyrinth op de quilt gemaakt. In ons Quilten Speciaal clubje, dat overigens verder gaat als art quilt groep onder de naam Texperanto, waren we met letters in verschillende formaten bezig geweest. Dat maar meteen toegepast. Vervolgens de stof met paper lamination vastgenaaid en maar meteen het machinale quiltwerk gedaan.

Tussendoor heeft Willy me nog even gered. Ik wilde graag en machinaal borduurpatroon van het labyrint maken maar zoals in 80% van de gevallen had mijn borduursoftware daar geen zin in. Waardeloos spul. Gelukkig heeft Willy wel werkende software en zij heeft mijn labyrint supersnel omgezet in een borduurpatroon.

Om weer een gezellig werkje voor op de bank te hebben besloten de rest van de quilt met de hand te quilten. Dat vinden de kleine poezen ook een fijn plan. Meestal zit er eentje onder de quilt lekker zijn nagels in mijn been te zetten en doet de ander aanvallen op mijn naald en draad. Dat schiet lekker op!

First of all a happy and creative New-year to you all.

Last two weeks where not very productive. Everyone was home for the holidays so a lot of other things had to be done. During the lost hours I managed to work a bit on the Labyrinth quilt. I think it looks good, completely different to the colourful things I make most of the time. For me it’s not easy to work with this colour scheme.

After stencilling the labyrinth onto the fabric I added the letters of the word Labyrinth.

In our Quilten Speciaal meeting, which will continue as a art quilt group with the name Texperanto, we where busy with all kinds of letters of different sizes. I used that immediately.

After that I sewed the paper lamination fabric followed by the machine quilting part.

In the mean time Willy saved me. I wanted to add a machine embroidered labyrinth but my embroidery software failed, as in 80% of the time. Worthless software. Fortunately Willy has got good working software and she digitalized my labyrinth.

I wanted to have a job to work on by hand so I decided to do the rest of the quilting by hand. The little cats like this strategy as well. Most of the time one of them is under the quilt putting his nails in my leg and the other one is attacking my needle and threat. That’s no help!