Op de ondergrond moest een labyrint komen. Motto van de quilt is ‘de route om ergens te komen is vaak belangrijker dan het uiteindelijke doel’
Van oudsher staat het labyrint symbool voor het leven: steeds als je denkt je doel te bereiken blijkt het leven een andere richting te nemen. Als je op internet gaat zoeken vind je al snel informatie over beroemde labyrinten. Een van de bekendste ligt in de vloer van de kathedraal van Chartres. Zo wie zo zijn veel bekende labyrinten onderdeel van een kerkelijk gebouw. Zo ook degene die ik gekozen heb, het vinger labyrint van de kathedraal van Lucca. Lucca vind ik een van de mooiste steden van Italie en ik heb er al eerder een quilt over gemaakt. Dus dat paste wel mooi bij elkaar.
Bij de start van mijn quilt was de richting in ieder geval ver te zoeken. Ik had op freezer paper het labyrint geprint. Leek me handig om dat als sjabloon te gebruiken. Aangezien een labyrint, in tegenstelling tot een doolhof, een doorlopende weg heeft zou alles in theorie uit één stuk moeten kunnen.
The foundation of my labyrinth quilt is there. I think there should be a challenge in everything so this time I decided to use sober colour shades. A bit grey. I always think that my work would be boring being somewhat grey but that’s just my own odd feeling. When looking at work of others in that kind of shades I like it but I always tend to use colourful fabric myself. In the background I planned a labyrinth. The device of the quilt is ‘the journey is way more important than the final destination’.
From way back the labyrinth is a symbol for life: every time you think you’ve reached your goal life goes another direction. When searching the internet you can easily find information about famous labyrinths, for instance the one laid in the floor of the cathedral of Chartres. A lot of labyrinths are part religious buildings. As the one I choose, the finger labyrinth of Lucca’s cathedral. To me, Lucca is one of the most beautiful towns in Italy. I made a quilt about the city before so that fits perfectly.
It’s save to say that when I started the quilt direction was far away. I printed the labyrinth on freezer paper. It seemed handy to use that as a template. Since a labyrinth just has one way, as opposed to a maze, in theory it was possible to cut it out in on piece.
Dus, op een geduldige bui gewacht en alle lijnen uitgesneden met het idee dat als ik het voorzichtig optilde en vervolgens vaststreek ik makkelijk alle ‘ zwarte muurtjes’ uit de sjabloon kon verwijderen. Dat liep dus net even anders. Ik bleef met mijn mouw in de sjabloon hangen, en toen ik opstond kwam de helft van de stukjes papier lekker mee omhoog. Dat resulteerde in een enorme puinhoop. Ook scheurden er hier en daar stukjes af. Inmiddels was ik in een bijzonder ongeduldige bui en koste het me nog een uur om met behulp van het strijkijzer alles weer in elkaar te frunniken. Het zat natuurlijk niet zo netjes als ik gewild had, maar ach, een kniesoor die er op let. Ik kon de moed niet opbrengen het nog een keer te doen. Mijn eerste doel is in ieder geval na een hele hoop omwegen bereikt, het labyrint staat op mijn stofje.
So, I waited for a patient mood and cut all the lines. The idea was to lift it as whole and iron it down on my background fabric. After that I could easily lift all the ‘black walls’ out. It went different. My sleeve stuck to the template and while going up half of the paper went up as well.
Result was an immense mess. A lot of paper was torn of. Meanwhile I was in a particular impatience mood! I took me an hour to put it all back together again. Not as need and tidy as I wanted, but that’s a mere detail. I couldn’t find the courage to do it all over again. The first step is taken with a long way round, now the labyrinth is on the fabric.
