TeXperanto again

Afgelopen zaterdag zijn we weer bij elkaar geweest met TeXperanto. Altijd weer een inspirerende dag. Iedereen komt toch steeds weer met hele verrassende ontwerpen op de proppen. We zijn nog steeds druk bezig met teksten en gedichten.

Mijn klaprozen gedicht Flanders Fields was ook nog steeds ongoing business maar parallel eraan heb ik ook de quilt van mijn vader afgemaakt. Het was aflopen week 25 jaar geleden dat hij overleden was dus het leek me wel passend om hem dan ook af te hebben. En omdat er toch ook een gedicht op zit heb ik die ook maar even meegenomen. Het gedichtje komt uit mijn poëzie album. Ik heb me vroeger dood geërgerd aan dit gedicht. Ik vroeg me altijd af waarom mijn vader niet gewoon een standaard gedichtje had kunnen schrijven. Ik weet nog dat ik op punt gestaan heb om de pagina dicht te plakken! Maar als ik het nu zo lees is het eigenlijk een prachtig en persoonlijk gedichtje:

Vaak ben je lief, soms ook de stoutste
Toch ben ik erg trots op mijn oudste
Want je doet je best veel te leren
Waar je later nog lang op kunt teren.

Ga zo door, want ik vind het zo fijn

Dat ik later ook trots op je kan zijn.

Toen de quilt af was bleek de uiteindelijke stof keuze voor de onder en bovenrand nog steeds een beetje te druk. Wist ik ook eigenlijk wel maar dat wilde ik even niet horen. ’s Avonds thuis een rigoureuze paintstik actie uitgevoerd. Met witte paintstik de donkere delen verzacht. Is wel beter.

Last Saturday we came together with our textile art group TeXperanto. As always an inspiring day. Everybody keeps popping up with wonderful and surprising designs.

We are still busy with text and poems. My poppy poem Flanders Fields was still ongoing business as well.

Parallel I made a quilt about my father. Since it was 25 years ago this week that he died it seemed appropriate to finish the quilt this week. On this one is a poem as well. My father wrote it for me in my ‘poezie album’ . Don’t know if you know this phenomenon too, but in my youth it was common to have a little album in which all your friends and family wrote a little poem for you accompanied with some pictures or drawings.

Most of the time you’d use some ‘standard poems’’. My father wrote me a personal one he composed himself. All my youth I wondered why he didn’t use a standard poem but now I appreciate it very much.

After I finished the quilt the fabric on the top and bottom was too loud. I already knew but didn’t want to hear it. The same evening I did a rigorous paintstik action. With white paintstik I softened it a bit. That’s better.

Ik had twee halve werkstukken mee geïnspireerd op het gedicht Flanders Fields.

Basis voor beide is een lap met de titel van het gedicht in grote letters erop gesjabloneerd. Het eerste werk heeft daaroverheen een transparante laag met geborduurde klaprozen. Tijdens de bijeenkomst draaide een

van de dames de transparante lap om. Nooit aan gedacht maar het gaf wel een prachtig subtiel effect. Dat laat ik lekker zo.

Both have got the same basic fabric: a light background with the title of the poem in large capitals stencilled on. The first one has got a transparent second layer with embroidered poppies.

During the meeting one of the ladies turned de transparent layer. Never thought off but the effect was very subtle. I will leave it that way.

De andere lap heeft dus dezelfde tekst als achtergrond. Op de voorgrond silhouetten van marcherende soldaten. De zwarte ondergrond ga ik doorstikken met grijs zwart garen. In de achtergrond komen graf kruizen en ik maak er met borduurgaren nog rode klaproosjes bij.

So the other one has got the same background. I made a silhouette of marching soldiers. The black part will be stitched through with gray black yarn. There will be crosses in the background and I will embroider little poppies between them.