Never a dull moment

Er zijn van die dingen die ik eindeloos kan laten liggen. Zo kocht ik meer dan een jaar geleden een partijtje perlé borduurgaren van iemand die zo’n ouderwetse DMC kast kocht maar niet de strengetjes garen die erin zaten. Tweehonderd zoveel kleuren voor weinig. Maar ja, dan zit je met al die strengetjes. Sommige had ik ondertussen ergens voor nodig dus dan knipte ik het maar zo hup van het strengetje af. Als ik een georganiseerde bui had rolde ik even het benodigde strengetje op een kaartje. Op een dag bedacht ik dat ze maar eens opgeruimd moesten worden. Het was niet mijn beste dag want ik kon nog wel bedenken dat ik er een doos voor moest hebben maar dat ik wellicht niet tweehonderd zoveel van die handige oprolkaartjes zou hebben, daar kwam ik niet op. Dus, ’s avonds bij de televisie gaan oprollen. Na 15 strengetjes was het klaar, want kaartjes op. Inmiddels was dat zo’n half jaar verder. Het afgelopen half jaar heb ik zo nu en dan bedacht dat ik die kaartjes moest kopen maar op een of andere manier waren ze overal waar ik kwam op. Besteld bij de lokale naaimachine winkel maar er bleek een leveringsprobleempje mee te zijn. Net toen ik alles verdrongen had en de zak met strengetjes in de vergetelheid geraakt was belde de naaimachine winkel dat de kaartjes binnen waren. Inmiddels lagen die kaartjes hier ook al weer een paar weken. Afgelopen week me maar eens kwaad gemaakt. Gezellig zitten oprollen. Wat een rotklus! Die strengetjes gingen natuurlijk in de knoop, vielen tussen de kussens van de bank en hele stapeltjes werden door de poes door de war gegooid. Maar, uiteindelijk was het klaar. Het enige leuke onderdeel van dit karwei was het op kleur sorteren en lekker in de doos proppen. Het ziet er prachtig uit, zonde om te gebruiken.

Some jobs I can postpone for ever. Almost a year ago I bought a bunch of perle embroidery yarn skeins from someone who bought an old fashioned DMC embroidery chest but didn’t like the yarn sold with it. Two hundred something colours for a little. But, then there are all these strings. Some of them I had to use in the mean time and than I cut just a bit of yarn off. In my best mood I rolled them on a floss bobbin. Someday I thought that Id make a clean sweep of all those yarn. I was not at my best, so I good think of buying boxes to stuff it all in but that I should not have two hundred something floss bobbins I didn’t remember.
So, that evening I could wind 15 bobbins. That was half a year after I bought them. The last half year I thought about buying those every once and a while but by some means or other they where sold out every where I looked. I ordered them at the local sewing machine shop but they had a delivery problem. I had hardly repressed it all from my mind when the shop called to let me know they had arrived. That’s a few weeks ago now.
Last week I got angry and bobbined them all. What a hell of a job. All the skeins became entangled, went lost somewhere in the couch and whole piles messed up by the cat. But, eventually the job was finished. The one nice part of it all was sorting it all by colour and put it in the box. It looks gorgeous, it’s a pity to use them!